Πού κρύβεται το γονίδιο της Αγάπης;;

Πως ορίζεται γενετικά ο έρωτας;

Υπάρχει;

Και που κρύβεται το γονίδιο της αγάπης;

Καλωσήρθατε!

Η δράση του Saint Valentino του ιερέα ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας λίγο έξω από την Ρώμη, ο οποίος υποστήριζε και βοηθούσε τους χριστιανούς που βρίσκονταν σε διωγμό και ιδιαίτερα τα παντρεμένα ζευγάρια ή τα ζευγάρια που θέλαν να παντρευτούν , σταμάτησε στις 14 Φεβρουαρίου. Από τότε το όνομα του ταυτίστηκε με τον έρωτα και την αγάπη.

Τώρα που διαβάσαμε το γενετικό μας υλικό ψάχνουμε και εκεί ,στοιχεία και κώδικα για την αγάπη και τον έρωτα…Υπάρχει το γονίδιο της αγάπης;

Η οξυτοκίνη είναι μια ορμόνη που μεταφέρει διαβιβασμένα μηνύματα, χημικά για τα συναισθήματά μας και είναι σίγουρο πια ότι αυξάνεται και ενισχύεται από την ανθρώπινη επαφή. Σωματική και ψυχική. Οι ενδοκρινολόγοι και οι νευρολόγοι την χαρακτηρίζουν
ορμόνη της αγάπης…το γονίδιο που ελέγχει την παραγωγή της , το γονίδιο της οξυτοκίνης, θα μπορούσε να είναι το γονίδιο της αγάπης.

Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο της Georgia στην Αμερική με επικεφαλή τον δόκτωρ Brian Huss, έκανε μια μελέτη σε 120 διαφορετικούς ανθρώπους και είδαν ότι αλλαγές , όχι στην κωδικοποίηση αλλά στην λειτουργία του γονιδίου και στην ρύθμιση του, μπορούν να έχουν
σημαντικά αποτελέσματα. Είδαν δηλαδή ότι μπορεί το γονίδιο σχεδόν να αποσιωπάται, να μπαίνει στο mute όπως λέμε απλά και σε αυτές τις περιπτώσεις η αναγνώριση και η έκφραση συναισθημάτων υπολείπεται σημαντικά , ελαττώνεται.

Άλλοι επιστήμονες στο πανεπιστήμιο McGill εντόπισαν ένα άλλο γονίδιο το CD-38 το οποίο επηρεάζει, ρυθμίζει και ελέγχει την παραγωγή της οξυτοκίνης.

Μερικά χρόνια πριν, Κινέζοι ειδικοί θεώρησαν ότι το γονίδιο 5-HDA είναι το γονίδιο της αγάπης και μεταλλάξεις αυτού επηρεάζουν την ρύθμιση μιας άλλης πρωτεΐνης , της σεριτονίνης.

Η γενετική εξίσωση του έρωτα όμως και της αγάπης παραμένει ακόμα άλυτη.

Πάντως η εξελικτική ιστορία του είδους μας, δείχνει ότι δεν υπάρχει ανθρώπινος πληθυσμός στον οποίο να λείπει η έκφραση της αγάπης και της συμπόνιας. Μοιάζει απλά δηλαδή η αγάπη να είναι χαρακτηριστικό του είδους μας, ίσως και Το χαρακτηριστικό μας.

Και είναι σχεδόν ανόητο να πιστεύει κανείς πως μία αλλαγή στον γενετικό μας κώδικα από Α σε G σε ένα μόνο γονίδιο μπορεί να ορίσει τα συναισθήματα μας. Και όλες οι παρατηρήσεις, οι ενδείξεις, οι μεταλλάξεις, οι τροποποιήσεις , οι γενετικοί τόποι που θα εντοπίσουμε
στη συνέχεια είναι σίγουρο πως δεν θα αποκαλύψουν που κρύβεται το γονίδιο της αγάπης, αλλά θα επιβεβαιώσουν πως υπάρχει η κωδικοποίηση της.

“Και ο έρωτας; Ο έρωτας όνομα ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό…ενικού αριθμού…γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού. Γένους ανυπεράσπιστου” γράφει η Κική

Δημουλά.

Γενετικά δεν κωδικοποιείται, μόνο αποκωδικοποιεί μέχρι διάλυσης τις ζωές μας…

Ζήστε το!