Αναζητώντας το Γονίδιο του Θάρρους & την Βιολογία της Επανάστασης

Αναζητώντας το Γονίδιο του Θάρρους & την Βιολογία της Επανάστασης

 

“Μονάχα εκείνος Που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο” λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Και εμείς 200 χρόνια μετά αναζητούμε την βιολογία της δικής μας επανάστασης του 1821 και το γονίδιο του θάρρους.

Καλωσήρθατε!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ηγετική φυσιογνωμία της επανάστασης ,γιος του Κωνσταντή, πρωταγωνιστή στα Ορλοφικά και πατέρας του Πάνου του Κωνσταντίνου και του Ιωάννη του Γενναίου που ήταν και αυτοί στρατιωτικοί και αγωνιστές της επανάστασης.

Αλέξανδρος Υψηλάντης: Αρχηγός της φιλικής εταιρείας, αξιωματικός, και αδερφός του Δημήτρη και του Νικολάου που συμμετείχαν και αυτοί ως στρατιωτικοί στην επανάσταση.
Ανδρέας Μιαούλης: Ναύαρχος του 1821 πατέρας Του Δημήτρη, πλοίαρχος της επανάστασης. Ο Δημήτρης Μιαούλης ήταν αδερφός του Ιωάννη αξιωματικού του βασιλικού ναυτικού όπως και ο γιος του ο Νικόλαος.

Έμπνευση; Μύηση; Μίμηση; Ή απλώς οικογενειοκρατία της εποχής; Ή μήπως κληρονομικότητα;
Από Πού προέρχεται η γενναιότητα; Μήπως υπάρχει τελικά και το γονίδιο του θάρρους;
Η ανάγνωση του DNA επέτρεψε την αναζήτηση γενετικών δεδομένων που καθορίζουν την
ανθρώπινη συμπεριφορά. Σουηδοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν κάποια κύτταρα τους OLM νευρώνες στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου τα οποία μοιάζει να έχουν καθοριστικό ρόλο στο πόσο δειλοί ή πόσο θαρραλέοι μπορούμε να είμαστε. Λίγα χρόνια πριν, το 2005 επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Ρούτγκερ αναγνώρισαν σημαντικό ρόλο στο γονίδιο της σταθμίνης το stathmin-g.
Ναι καλά ακούσατε , το γονίδιο που σταθμίζει αντιδράσεις. Υπεύθυνο για την ανάπτυξη της αίσθησης του φόβου. Και η έρευνα συνεχίζεται…

Όπως όμως ιστορία μας παραγγέλνει και από όσα σήμερα γνωρίζουμε, είναι σίγουρο τελικά πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναγνωρίζω τον κίνδυνο. Όλοι μας μπορούμε να το μυρίσουμε.
Η Ιστορία της γενναιότητας αναφέρεται σε αυτούς που μέτρησαν τον εχθρό και τον κίνδυνο χωρίς να τον υποτιμήσουν. Σε αυτούς που ένιωσαν τον φόβο χωρίς όμως να νικηθούν από αυτόν.
Αναμετρήθηκαν μαζί του με δυνάμεις που συχνά αγνοούσαν ότι υπάρχουν.

Οι βιολογία της γενναιότητας αναγνωρίζει το πρότυπο ,την έμπνευση ,την δύναμη της πίστης στην ιδέα ως μηχανισμό άχαστο. Κι αν τελικά εντοπίζουμε κύτταρα, μοριακό μονοπάτι, πρωτεΐνες που εμπλέκονται, δεν είναι αυτά που ορίζουν τις επιλογές μας.

“Πράττοντες δε τα δεινά και εθιζόμενος, φοβείσθαι ή θαρρείν” λέει ο Αριστοτέλης. “Οι μεν ανδρείοι οι δε δειλοί”. Λέει δηλαδή ο Αριστοτέλης στα “Ηθικά Νικομάχεια” ότι όταν συνηθίζουμε στον φόβο ή στο θάρρος άλλοι γίνονται ανδρείοι και άλλοι δειλοί ,για να τονίσει τελικά πόση σημασία έχει η ποιότητα των ενεργειών μας και να καταλήξει: “εκ των ομοίων ενεργειών αι έξεις γένονται ”. Και αυτές οι έξεις-οι συνήθειες , οι ενέργειες μας είναι που γράφουν και την ιστορία μας.
Ο μηχανισμός Παραμείνει ανοικτός άχρηστος. Το μονοπάτι του θάρρους, της επανάστασης του 1821, της κάθε επανάστασης είναι πάντα επιλογή. Δεν υπάρχουν γονίδια που να μας σπρώχνουν σε αυτό. Άλλωστε μόνος του ο καθένας θα το περπατήσει. Η δική μας ιστορία ,η δική μας εθνική κληρονομιά ,είναι κληρονομιά ελευθερίας και γεννιέται μαζί μας με κάθε κύτταρο μας και μόνο όταν
καλλιεργηθεί από γονείς δασκάλους και πρότυπα θα βλαστήσει, θα δώσει καρπούς αληθινής επανάστασης. Είμαστε άραγε τέτοιοι καρποί;
[Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη]

https://backl.ink/142617525